Są to pliki do pobrania i obejmują one zakres informacyjny sprawozdań finansowych wynikający z przepisów o rachunkowości. Chodzi tu o sprawozdania zawarte w załącznikach 1-6 do ustawy o rachunkowości i dotyczące m.in.: jednostek innych niż bank, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji (załącznik nr 1), KLASYFIKACJA | Ustawa o rachunkowości nie zawiera definicji leasingu. Wskazuje tylko warunki, które powinna spełniać umowa, aby jej przedmiot stał się składniki ust. 3 i 4, Poręczenie jest ważne do momentu spłaty zobowiązań. Kredytobiorcy . z tytułu spłaty zadłużenia kwoty głównej kredytu należnej . Bankowi, zgodnie z Umową kredytu, lecz nie dłużej niż do dnia określonego w ust. 4. Zobowiązanie . KOWR. wynikające z Poręczenia zmniejsza się o kwotę każdej wpłaty dokonanej przez rozdział VII.3; załącznik nr 4 pkt 3; Witold Bojanowski – rozdziały: rachunkowe na podstawie ustawy o rachunkowości, będącej podstawowym aktem regulacyj- Kredytodawca lub pośrednik kredytowy może przekazać konsumentowi dane, o których mowa w art. 17 ust. 2-4 i art. 18 ust. 1, na formularzu informacyjnym dotyczącym kredytu konsumenckiego w rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowym, którego wzór określa załącznik nr 2 do ustawy. a) ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 25, poz. 253), która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 2002 r. 114) Przez art. 28 pkt 1 lit. b) ustawy, o której mowa w przypisie 113. . Art. 1. [Ustawa o rachunkowości]W ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330 i 613 oraz z 2014 r. poz. 768) wprowadza się następujące zmiany: 1) w art. 2: a) w ust. 1: – pkt 2 otrzymuje brzmienie: „2) osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro;”, – w pkt 4 uchyla się lit. c, – pkt 6 otrzymuje brzmienie: „6) oddziałów i przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej;”, b) dodaje się ust. 4 w brzmieniu: „4. Kościelne osoby prawne nieprowadzące działalności gospodarczej prowadzą rachunkowość zgodnie z przepisami wewnętrznymi tych osób.”; 2) w art. 3: a) po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu: „1a. Jednostkami mikro w rozumieniu ustawy są: 1) spółki, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1, inne osoby prawne, a także oddziały przedsiębiorców zagranicznych, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej – z wyłączeniem jednostek, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3, jednostek zamierzających ubiegać się albo ubiegających się o zezwolenie na wykonywanie działalności na podstawie przepisów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3, oraz jednostek sektora finansów publicznych – jeżeli jednostki te w roku obrotowym, za który sporządzają sprawozdanie finansowe, oraz w roku poprzedzającym ten rok obrotowy, a w przypadku jednostek rozpoczynających działalność w roku obrotowym, w którym rozpoczęły działalność, nie przekroczyły co najmniej dwóch z następujących trzech wielkości: a) 1 500 000 zł – w przypadku sumy aktywów bilansu na koniec roku obrotowego, b) 3 000 000 zł – w przypadku przychodów netto ze sprzedaży towarów i produktów za rok obrotowy, c) 10 osób – w przypadku średniorocznego zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty, 2) stowarzyszenia, związki zawodowe, organizacje pracodawców, izby gospodarcze, fundacje, przedstawicielstwa przedsiębiorców zagranicznych, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, społeczno-zawodowe organizacje rolników, organizacje samorządu zawodowego, organizacje samorządu gospodarczego rzemiosła i Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych – jeżeli nie prowadzą działalności gospodarczej, 3) osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, jeżeli przychody netto tych jednostek ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych wyniosły równowartość w walucie polskiej nie mniej niż 1 200 000 euro i nie więcej niż 2 000 000 euro za poprzedni rok obrotowy, a w przypadku jednostek rozpoczynających działalność albo prowadzenie ksiąg rachunkowych w sposób określony ustawą – w roku obrotowym, w którym rozpoczęły działalność albo prowadzenie ksiąg rachunkowych w sposób określony ustawą, 4) osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, które stosują zasady rachunkowości na podstawie art. 2 ust. 2 – w stosunku, do których organ zatwierdzający podjął decyzję w sprawie sporządzania sprawozdania finansowego z zastosowaniem art. 46 ust. 5 pkt 4, art. 47 ust. 4 pkt 4, art. 48 ust. 3, art. 48a ust. 3, art. 48b ust. 4 lub art. 49 ust. 4. 1b. Jednostkami mikro w rozumieniu ustawy są również jednostki, o których mowa w ust. 1a pkt 1, które: 1) za poprzedni rok obrotowy sporządziły sprawozdanie finansowe z zastosowaniem art. 46 ust. 5 pkt 4, art. 47 ust. 4 pkt 4, art. 48 ust. 3, art. 48a ust. 3, art. 48b ust. 4 lub art. 49 ust. 4 oraz 2) w roku obrotowym, za który sporządzają sprawozdanie finansowe, albo w roku poprzedzającym ten rok obrotowy przekroczyły dwie z wymienionych w ust. 1a pkt 1 wielkości.”, b) ust. 3 otrzymuje brzmienie: „3. Wyrażone w euro wielkości, o których mowa w ust. 1a pkt 3 oraz w art. 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 2, przelicza się na walutę polską po średnim kursie ogłoszonym przez Narodowy Bank Polski, na dzień 30 września roku poprzedzającego rok obrotowy.”; 3) w art. 7 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu: „2a. Jednostka mikro, o której mowa w art. 3 ust. 1a pkt 2, może zrezygnować z zachowania zasady ostrożności przy wycenie poszczególnych składników aktywów i pasywów.”; 4) po art. 28 dodaje się art. 28a w brzmieniu: „Art. 28a. Jednostka mikro nie wycenia aktywów i pasywów według wartości godziwej i skorygowanej ceny nabycia.”; 5) w art. 46 w ust. 5: a) pkt 1 otrzymuje brzmienie: „1) dla jednostek innych niż banki, zakłady ubezpieczeń, zakłady reasekuracji i jednostki mikro – w załączniku nr 1 do ustawy;”, b) w pkt 3 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu: „4) dla jednostek mikro – w załączniku nr 4 do ustawy.”; 6) w art. 47: a) po ust. 3 dodaje się ust. 3a w brzmieniu: „3a. Ustalona w rachunku zysków i strat różnica pomiędzy przychodami a kosztami jednostki mikro, o której mowa w art. 3 ust. 1a pkt 2, zwiększa – po zatwierdzeniu rocznego sprawozdania finansowego – odpowiednio przychody lub koszty w następnym roku obrotowym; różnica dodatnia może być zaliczona na zwiększenie kapitału (funduszu) podstawowego.”, b) w ust. 4: – pkt 1 otrzymuje brzmienie: „1) dla jednostek innych niż banki, zakłady ubezpieczeń, zakłady reasekuracji i jednostki mikro – w załączniku nr 1 do ustawy, w wariancie kalkulacyjnym albo porównawczym, zależnie od wyboru dokonanego przez kierownika jednostki;”, – w pkt 3 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 4 w brzmieniu: „4) dla jednostek mikro – w załączniku nr 4 do ustawy.”; 7) w art. 48 dodaje się ust. 3 w brzmieniu: „3. Jednostka mikro może nie sporządzać informacji dodatkowej, o której mowa w ust. 1, pod warunkiem że przedstawi informacje uzupełniające do bilansu określone w załączniku nr 4 do ustawy.”; 8) w art. 48a dodaje się ust. 3 w brzmieniu: „3. Jednostka mikro może nie sporządzać zestawienia zmian w kapitale (funduszu) własnym, o którym mowa w ust. 1.”; 9) w art. 48b dodaje się ust. 4 w brzmieniu: „4. Jednostka mikro może nie sporządzać rachunku przepływów pieniężnych, o którym mowa w ust. 1.”; 10) w art. 49 dodaje się ust. 4 w brzmieniu: „4. Jednostka mikro, o której mowa w art. 3 ust. 1a pkt 1 i ust. 1b, która ma obowiązek sporządzania sprawozdania z działalności jednostki zgodnie z ust. 1, może nie sporządzać tego sprawozdania, pod warunkiem że w informacji dodatkowej, a w przypadku, o którym mowa w art. 48 ust. 3, jako informacje uzupełniające do bilansu, przedstawi informacje dotyczące nabycia udziałów (akcji) własnych określone w załączniku nr 4 do ustawy.”; 11) po art. 49 dodaje się art. 49a w brzmieniu: „Art. 49a. Przyjmuje się, że sprawozdanie finansowe sporządzone przez jednostkę mikro z zastosowaniem art. 46 ust. 5 pkt 4, art. 47 ust. 4 pkt 4, art. 48 ust. 3, art. 48a ust. 3, art. 48b ust. 4 lub art. 49 ust. 4 przedstawia rzetelnie i jasno sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy tej jednostki.”; 12) w art. 80 ust. 3 otrzymuje brzmienie: „3. Do stowarzyszeń, związków zawodowych, organizacji pracodawców, izb gospodarczych, fundacji, przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, społeczno-zawodowych organizacji rolników, organizacji samorządu zawodowego, organizacji samorządu gospodarczego rzemiosła i Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, jeżeli nie prowadzą działalności gospodarczej, nie stosuje się przepisów rozdziałów 6 i 7 ustawy.”; 13) w art. 82 uchyla się pkt 1; 14) w załączniku nr 1 do ustawy tytuł załącznika otrzymuje brzmienie: „Zakres informacji wykazywanych w sprawozdaniu finansowym, o którym mowa w art. 45 ustawy, dla jednostek innych niż banki, zakłady ubezpieczeń, zakłady reasekuracji i jednostki mikro”; 15) dodaje się załącznik nr 4 do ustawy w brzmieniu określonym w załączniku do niniejszej ustawy. Jednostki, które stosują się do przepisów ustawy o rachunkowości (dalej UoR), są zobowiązane do dopełnienia wielu dodatkowych formalności. Jedną z nich jest stworzona w języku polskim polityka rachunkowości, która określa zasady finansowe, zgodnie z którymi prowadzone są księgi rachunkowe jednostki. Pobierz darmowy wzór polityki rachunkowości w formacie pdf i docx! Do pobrania: Jednostki zobowiązane do sporządzenia polityki rachunkowości Obowiązek przygotowania zasad rachunkowości dotyczy mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej: spółek handlowych (osobowych i kapitałowych, w tym również w organizacji) oraz spółek cywilnych, z zastrzeżeniem pkt 2, a także innych osób prawnych, z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego, osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2 000 000 euro, jednostek organizacyjnych działających na podstawie Prawa bankowego, przepisów o obrocie papierami wartościowymi, przepisów o funduszach inwestycyjnych, przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, przepisów o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych lub przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, bez względu na wielkość przychodów, jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek, o których mowa w pkt 1 i 2. Polityka rachunkowości - obowiązkowe elementy Art 10 UoR wyznacza zasady, według których powinna zostać utworzona polityka rachunkowości jednostki, dotyczące: określenia roku obrotowego i wchodzących w jego skład okresów sprawozdawczych, metod wyceny aktywów i pasywów oraz ustalania wyniku finansowego, sposobu prowadzenia ksiąg rachunkowych, w tym co najmniej: zakładowego planu kont, ustalającego wykaz kont księgi głównej, przyjęte zasady klasyfikacji zdarzeń, zasady prowadzenia kont ksiąg pomocniczych oraz ich powiązania z kontami księgi głównej, wykazu ksiąg rachunkowych, a przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych przy użyciu komputera – wykazu zbiorów danych tworzących księgi rachunkowe na informatycznych nośnikach danych z określeniem ich struktury, wzajemnych powiązań oraz ich funkcji w organizacji całości ksiąg rachunkowych i w procesach przetwarzania danych, opisu systemu przetwarzania danych, a przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych przy użyciu komputera – opisu systemu informatycznego, zawierającego wykaz programów, procedur lub funkcji, w zależności od struktury oprogramowania, wraz z opisem algorytmów i parametrów oraz programowych zasad ochrony danych, w tym w szczególności metod zabezpieczenia dostępu do danych i systemu ich przetwarzania, a ponadto określenie wersji oprogramowania i daty rozpoczęcia jego eksploatacji, 4. systemu służącego ochronie danych i ich zbiorów, w tym dowodów księgowych, ksiąg rachunkowych i innych dokumentów stanowiących podstawę dokonanych w nich zapisów. Metody wyceny i rozchodu zapasów Polityka rachunkowości jednostki powinna określać jaką metodą dokonywana jest wycena i rozchód towarów i materiałów. UoR wyszczególnia następujące metody: FIFO (pierwsze weszło, pierwsze wyszło) - rozchód składnika aktywów wycenia się kolejno po cenach (kosztach) tych składników aktywów, które jednostka najwcześniej nabyła (wytworzyła), LIFO (ostatnie przyszło, pierwsze wyszło) - rozchód składników aktywów wycenia się kolejno po cenach (kosztach) tych składników aktywów, które jednostka najpóźniej nabyła (wytworzyła), średnia ważona, szczegółowa identyfikacja cen (kosztów) tych składników aktywów, które dotyczą ściśle określonych przedsięwzięć, niezależnie od daty ich zakupu lub wytworzenia. Koszty działalności operacyjnej - zespół 4 i zespół 5 Mimo że obowiązek ten nie wynika wprost z zapisów UoR, polityka rachunkowości zawiera informację na temat zasad ewidencji i rozliczania kosztów. Ma to wpływ również na postać rachunku zysków i strat. Do wyboru pozostaje ujmowanie i rozliczanie kosztów gromadząc je na kontach: zespołu 4 - koszty według rodzajów i ich rozliczenie, zespołu 5 - koszty według typów działalności i ich rozliczenie, zarówno na kontach zespołu 4 i 5 - według rodzajów (zespół 4) i równocześnie według funkcji (zespół 5). Jednym z obowiązkowych elementów sprawozdania finansowego jest rachunek zysków i strat, który może występować w dwóch wariantach: porównawczym - stosowany obowiązkowo jeżeli jednostka ewidencjonuje koszty operacyjne jedynie w oparciu o konta zespołu 4 oraz do wyboru przez przedsiębiorstwo prowadzące rozliczenia kosztów zarówno w zespole 4 i 5, kalkulacyjnym - stosowany obowiązkowo w przypadku jednostek, które ewidencjonują koszty operacyjne tylko na kontach zespołu 5 oraz do wyboru przez jednostki prowadzące rozliczenia kosztów zarówno w zespole 4 i 5. Wartość rozchodu walut obcych z rachunku bankowego W przypadku prowadzenia rachunku bankowego w walucie obcej, konieczne jest określenie jaką metodą wyceniany jest rozchód walut. Zgodnie z art. 30 ust. 2 UoR wyrażone w walutach obcych operacje gospodarcze ujmuje się w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia odpowiednio po kursie: faktycznie zastosowanym w tym dniu, wynikającym z charakteru operacji – w przypadku sprzedaży lub kupna walut oraz zapłaty należności lub zobowiązań, średnim ogłoszonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski z dnia poprzedzającego ten dzień – w przypadku zapłaty należności lub zobowiązań, jeżeli nie jest zasadne zastosowanie kursu, o którym mowa w punkcie wyżej, a także w przypadku pozostałych operacji. W przypadku otrzymania na rachunek walutowy zapłaty w walucie obcej nie można mówić o kursie faktycznie zastosowanym, gdyż nie dochodzi do faktycznej wymiany waluty. Z tego względu do wyceny wpływu należności na rachunek walutowy przyjmuje się kurs średni NBP z dnia poprzedzającego otrzymanie należności. Podobnie jest w tym przypadku przy rozchodzie środków pieniężnych w walucie obcej. Nie dochodzi faktycznie do wymiany waluty i stąd powinno się stosować również średni kurs NBP. Przypisy UoR przewidują jednak możliwość zastosowania przy rozchodzie środków pieniężnych również zastosowanie kursu historycznego, po jakim przeliczono walutę z chwilą jej wpływu na rachunek walutowy. Wyceny dokonuje się wtedy wg jednej z poniższych metod: FIFO, LIFO, kursów średnioważonych. Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (1) Tekst jednolity opracowano na podstawie: 2002r.: Nr 76, poz. 694 2003 r.: Nr 60, poz. 535, Nr 124, poz. 1152, Nr 139, poz. 1324, Nr 229, poz. 2276 2004 r.: Nr 96, poz. 959, Nr 145, poz. 1535, Nr 146, poz. 1546, Nr 213, poz. 2155 2005 r.: Nr 10, poz. 66, Nr 184, poz. 1539, Nr 267, poz. 2252 2006 r.: Nr 157, poz. 1119, Nr 208, poz. 1540 Rozdział 1 Przepisy ogólne Rozdział 2 Prowadzenie ksiąg rachunkowych Rozdział 3 Inwentaryzacja Rozdział 4 Wycena aktywów i pasywów oraz ustalenie wyniku finansowego Rozdział 4a Łączenie się spółek Rozdział 5 Sprawozdania finansowe jednostki Rozdział 6 Sprawozdania finansowe jednostek powiązanych Rozdział 7 Badanie i ogłaszanie sprawozdań finansowych Rozdział 8 Ochrona danych Rozdział 9 Odpowiedzialność karna Rozdział 10 Przepisy szczególne i przejściowe Rozdział 11 Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy końcowe Załącznik nr 1 Załącznik nr 2 Załącznik nr 3 1 Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich: 1) dyrektywy 2001/65/WE z dnia 27 września 2001 r. zmieniającej dyrektywy 78/660/EWG, 83/349/EWG oraz 86/635/EWG w zakresie zasad oceny rocznych i skonsolidowanych sprawozdańfinansowych niektórych rodzajów spółek a także banków oraz innych instytucji finansowych( WE L 283 z 2) dyrektywy 2003/38/WE z dnia 13 maja 2003 r. zmieniającej dyrektywę 78/660/EWG w sprawierocznych sprawozdań finansowych niektórych rodzajów spółek w odniesieniu do kwot wyrażonychw euro ( WE L 120 z 3) dyrektywy 2003/51/WE z dnia 18 czerwca 2003 r. zmieniającej dyrektywy 78/660/EWG, 83/349/EWG, 86/635/EWG oraz 91/674/EWG w sprawie rocznych i skonsolidowanych sprawozdańfinansowych niektórych rodzajów spółek, banków i innych instytucji finansowych orazzakładów ubezpieczeń ( WE L 178 z dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - zdniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszeniatych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne. Wybierz najlepsze konto dla Twojej firmy! Sprawdź ile możesz miesięcznie zaoszczędzić posiadając najlepsze konto! Wprowadzenie ma stanowić wstęp do sprawozdania finansowego, który ma za zadanie wyjaśnić użytkownikom specyfikę działalności jednostki, jej sytuację prawną oraz ułatwić korzystanie z informacji zawartych w dalszej części sprawozdania finansowego. Czytaj także: Etapy zatwierdzenia sprawozdania finansowego spółki Powołując się na art. 48 ust. 1 ustawy o rachunkowości (dalej: uor) informacja dodatkowa, której częścią jest wprowadzenie do sprawozdania, powinno uwzględniać istotne dane i objaśnienia, niezbędne do tego, aby sprawozdanie finansowe było sporządzone zgodnie z art. 4 ust. 1 uor. Na podstawie ustawy o rachunkowości podmioty mają obowiązek przedstawiać sytuację majątkową i finansową jednostki oraz wynik finansowy w jasny i rzetelny sposób. Ustawodawca dopuszcza możliwość niezastosowania się do tych zasad w wyjątkowych okolicznościach, tj. gdy stosowanie tego przepisu uniemożliwiłoby sporządzenie informacji dodatkowej w opisany wcześnie sposób. W takim przypadku podmiot jest zobowiązany natomiast ujawnić w informacji dodatkowej przyczyny niezastosowania się do wyżej wymienionego przepisu oraz przedstawić wpływ, jaki wywiera ono na obraz sytuacji finansowej i majątkowej jednostki oraz jej wynik finansowy. Informacja dodatkowa jest i zdefiniowana przez ustawę i zgodnie z art. 4 ust. 1 powinna obejmować: - wprowadzenie do sprawozdania, - dodatkowe informacje i objaśnienia. Wprowadzenie do sprawozdania stanowi opis przyjętych zasad (polityki) rachunkowości, stosowanych metod wyceny aktywów i pasywów i sporządzania sprawozdania finansowego, w zakresie w jakim ustawa pozostawia jednostce prawo wyboru. Gdy zajdą natomiast zmiany zasad w stosunku do roku poprzedniego wskazuje się efekty i przyczyny tych zmian. Drugim elementem tej informacji są objaśnienia i informacje uzupełniające dotyczące pozycji zaprezentowanych w bilansie, rachunku zysków i strat, zestawieniu zmian w kapitale (funduszu) własnym, a także rachunku przepływów pieniężnych za okresy sprawozdawcze, które obejmuje sprawozdanie finansowe. W ramach dodatkowych informacji i objaśnień znajdują się również propozycje podziału zysku/pokrycia straty, informacje dotyczące organów jednostki i jej pracowników, a także inne informacje wyjaśniające zaprezentowane stricte dane liczbowe w sprawozdaniu finansowym. Dane do uwzględnienia Zakres informacji jakie powinny zostać zawarte w informacji dodatkowej zgodnie z klasyfikacją jednostki określa ustawodawca. Dla jednostek innych niż banki, zakłady ubezpieczeń, zakłady reasekuracji zakres informacji dodatkowej jest zdefiniowany w ramach załącznika nr 1 do ustawy. Jednostka mała natomiast na podstawie ustawy ma możliwość sporządzania uproszczonej informacji dodatkowej zgodnie z załącznikiem nr 5. Artykuł 48 ustawy precyzuje, że małe jednostki, które nie sporządzają informacji dodatkowej w wersji uproszczonej są zobowiązane zaprezentować informację w zakresie nie mniejszym niż w załączniku nr 5 do ustawy. Jednostki zdefiniowane jako mikro mogą nie sporządzać informacji dodatkowej, pod warunkiem, że zaprezentują informację uzupełniające do bilansu określone w załączniku nr 4 do ustawy. Ustawa o rachunkowości definiuje stricte informacje jakie powinny się znaleźć we wprowadzeniu do sprawozdania jednostki, jednak różnice pomiędzy poszczególnymi załącznikami są relatywnie nieznaczne. Wprowadzenie do sprawozdania finansowego sporządzone zgodnie z załącznikiem nr 1 precyzuje najszerszy zakres informacji. Zakres informacji dodatkowej sporządzonej przez jednostki inne niż banki, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji obejmuje: 1) firmę, siedzibę i adres albo miejsce zamieszkania i adres, podstawowy przedmiot działalności jednostki oraz numer we właściwym rejestrze sądowym albo ewidencji; 2) wskazanie czasu trwania działalności jednostki, jeżeli jest ograniczony; 3) wskazanie okresu objętego sprawozdaniem finansowym; 4) wskazanie, że sprawozdanie finansowe zawiera dane łączne, jeżeli w skład jednostki wchodzą wewnętrzne jednostki organizacyjne sporządzające samodzielne sprawozdania finansowe; 5) wskazanie, czy sprawozdanie finansowe zostało sporządzone przy założeniu kontynuowania działalności gospodarczej przez jednostkę w dającej się przewidzieć przyszłości oraz czy nie istnieją okoliczności wskazujące na zagrożenie kontynuowania przez nią działalności; 6) w przypadku sprawozdania finansowego sporządzonego za okres, wciągu którego nastąpiło połączenie, wskazanie, że jest to sprawozdanie finansowe sporządzone po połączeniu spółek, oraz wskazanie zastosowanej metody rozliczenia połączenia (nabycia, łączenia udziałów); 7) omówienie przyjętych zasad (polityki) rachunkowości, w tym metod wyceny aktywów i pasywów (także amor- tyzacji), ustalenia wyniku finansowego oraz sposobu sporządzenia sprawozdania finansowego w zakresie, w jakim ustawa pozostawia jednostce prawo wyboru. Załącznik nr 1 jasno określa jakie kryteria należy spełnić, aby wprowadzenie finansowe było zgodne z obowiązującym ustawodawstwem. Jednostki, które prezentują uproszczony zakres w ramach informacji dodatkowej zobowiązane są ponadto do przedstawienia we wprowadzeniu zastosowanych uproszczeń. Podmiotem odpowiedzialnym za poprawność sprawozdania finansowego jest kierownik jednostki, który to podpisuje sprawozdanie finansowe wraz z osobą, której powierzono prowadzenie ksiąg rachunkowych. To kierownik jednostki powinien ostatni decydować czy wprowadzenie do sprawozdania zostało sporządzone poprawnie. W sytuacji, gdy uzna on, że zakres zaprezentowanych w informacji dodatkowej ujawnień jest niewystarczający do spełnienia obowiązku prezentacji jasnego i rzetelnego obrazu ma on prawo do rozbudowania treści informacji dodatkowej i objaśnień lub powiększenia części stricte liczbowej sprawozdania. Rekomenduje się w takim przypadku podanie odpowiedniego wyjaśnienia we wprowadzeniu do sprawozdania oraz miejsca zaprezentowania dodatkowych informacji. Identyfikacja jednostki Pierwszą informacją, jaką prezentuje się we wprowadzeniu do sprawozdania jednostki są dane, na podstawie których identyfikuje się podmiot. Prezentuje się w tej pozycji firmę, rozumianą jako nazwa podmiotu, pod którą przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą. Nazwa firmy musi być zgodna z wpisaną do Krajowego Rejestru Sądowego lub CEIDG. Zgodnie z kodeksem cywilnym nazwa firmy powinna zawierać również określenie jej formy prawnej lub imię i nazwisko osoby fizycznej prowadzącej działalność. W ramach prezentacji tej pozycji przedstawia się przedmiot prowadzonej działalności, jej siedzibę oraz adres przedsiębiorstwa i prowadzonych oddziałów. Ponadto, w tej części powinna znaleźć się również informacja dotycząca nazwy i siedziby właściwego sądu rejestrowego lub innego organu prowadzącego rejestr. Jeżeli jednostka w trakcie roku obrotowego zmieniła nazwę firmy, to w tej pozycji rekomenduje się podanie obok nowej nazwy firmy również starej nazwy wraz z datą jej zmiany. Jest to jedna z kluczowych części wprowadzenia do sprawozdania, ze względu na informacje w niej zawarte, które stanowią swego rodzaju „wizytówkę" przedsiębiorstwa i jej poprawną identyfikację. Czas trwania jednostki Pozycję tą wypełniają podmioty, które zgodnie z aktem założycielskim zostały powołane na ściśle określony czas. W sytuacji gdy czas prowadzenia działalności nie jest oznaczony pozycję tę można pominąć, ale dobrą praktyką jest wskazanie nieoznaczonego czasu działania spółki. Jeżeli natomiast jednostka zgodnie z Kodeksem spółek handlowych została powołana na czas określony (są to głównie tzw. „spółki celowe"), do wykonania konkretnego przedsięwzięcia to w tym punkcie prezentuje się czas prowadzenia działalności, który został zawarty w akcie założycielskim przedsiębiorstwa. Okres objęty sprawozdaniem W pozycji trzeciej wprowadzenia prezentuje się okres za jaki zostało sporządzone sprawozdanie finansowe. W przypadku gdy w tytule wprowadzenia została zamieszczona informacja dotyczące okresu tę pozycję można pominąć. Jeżeli natomiast jednostka na potrzeby bilansowe i podatkowe przyjmuje inny niż kalendarzowy rok obrotowy lub wprowadziła wydłużony rok obrotowy zobowiązana jest ona przedstawić okres objęty sprawozdaniem finansowym. Jeżeli jednostka dokonała zmiany długości roku obrotowego to w celu zapewnienia porównywalności danych należy wspomnieć o tej informacji we wprowadzeniu do sprawozdania. Dane łączne w sprawozdaniu Łączne sprawozdanie finansowe sporządzają podmioty, które w strukturze organizacyjnej wyodrębniono jednostki samobilansujące się, które przygotowują samodzielnie sprawozdania finansowe. Pod względem prawnym jednak jest to jeden podmiot gospodarczy składający się z jednostki macierzystej oraz jednostek samobilansujących się. Zgodnie z art. 51 ustawy o rachunkowości jednostka macierzysta zobowiązana jest stworzyć połączone sprawozdanie finansowe będące sumą sprawozdania finansowego jednostki i wszystkich jej oddziałów dokonując odpowiednich wyłączeń. Ustawodawca przewiduje, iż pozycja ta może zostać pominięta w sytuacji gdy jednostka nie sporządza łącznego sprawozdania finansowego ponieważ nie posiada jednostek samobilansujących się. Połączenie spółek Obowiązek raportowania informacji dotyczących połączenia spółek jest przeznaczony dla jednostki, która w okresie sprawozdawczym powstała z połączenia innych spółek. Połączenie zgodnie z art. 492 Kodeksu spółek handlowych może nastąpić przez zawiązanie nowej spółki lub przejęcie majątku. Ustawa o rachunkowości precyzuje, aby w tej pozycji informować o połączeniu spółek w roku obrotowym opisując jednocześnie czy połączenie nastąpiło metodą łączenia udziałów czy metodą nabycia. Jednocześnie pozycje się pomija, jeśli w roku sprawozdawczym połączenie spółek nie miało miejsca. Zakres informacji dodatkowej Ustawodawca definiuje, że dla jednostek, określonych w art. 3 ust. 2 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, z wyjątkiem spółek kapitałowych oraz jednostek, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt1 i 2 zakres informacji dodatkowej został określony przez załącznik nr 6 do ustawy. Legislatywa jednak nie zakazuje sporządzania przez te jednostki informacji dodatkowej zgodnie z załącznikiem nr 1 do ustawy. Przyjęcie założenia o kontynuowaniu działalności We wprowadzeniu do sprawozdania kierownik jednostki deklaruje, że jednostka będzie kontynuowała swoją działalność w niezmniejszonym istotnie zakresie bez postawienia jej w stan likwidacji lub upadłości w okresie nie krótszym niż 12 kolejnych miesięcy od dnia bilansowego. Jeżeli istnieją relatywnie istotne zagrożenia, które budzą niepewność co do możliwości kontynuowania działalności przez podmiot w ciągu kolejnego roku, w pozycji tej opisuje się zagrożenia oraz działania podjęte przez zarząd w celu ich zminimalizowania. Założenie o kontynuowaniu działalności jest kluczowe ze względu na fakt, że wpływa ono na sposób wyceny aktywów i pasywów i pozwala na niekorygowanie wartości środków trwałych mimo, iż ich wartość rynkowa jest relatywnie niższa. Zasada istotności Jedną z kluczowych zasad, którą powinny się kierować jednostki przy sporządzaniu sprawozdania finansowego jest zasada istotności. Zgodnie z art. 4 istotne są informacje, których pominięcie lub zniekształcenie może wpływać na decyzje podejmowane przez użytkowników. Damian Wiśniewski Audit Senior w Dziale Rewizji Finansowej BDO, biuro w Poznaniu Polityka rachunkowości określa ogół zasad przyjętych przez jednostkę, które precyzują sposób ujmowania zdarzeń gospodarczych w księgach rachunkowych oraz sprawozdaniu finansowy. Ustawa o rachunkowości definiuje, które zasady wymagają bezwzględnego zastosowania, a w których podmiot posiada prawo wyboru. Każda jednostka ustala indywidualnie na podstawie legislacji zespół zasad, które wybrała i przyjęła do użytkowania. W tej pozycji wprowadzenia do sprawozdania powinny się znaleźć zasady zawarte w polityce rachunkowości, które ułatwią zrozumienie ewidencji księgowej i sporządzonego na jej podstawie sprawozdania finansowego. Opis przyjętych zasad rachunkowości we wstępie do sprawozdania powinien uwzględniać w szczególności zasady wyceny aktywów i pasywów oraz ustalania wyniku finansowego. Jeżeli podmiot wprowadza zmiany w stosunku do roku poprzedzającego np. w sposobie ustalania amortyzacji, jest zobowiązany do poinformowania o tym we wprowadzeniu do sprawozdania. Jednostki małe i mikro zobligowane są ponadto do informowania w tej pozycji o uproszczeniach, które zastosowały w sporządzonym przez nich sprawozdaniu. Istotne również jest to, aby we wprowadzeniu do sprawozdania zawrzeć informację według którego załącznika do ustawy o rachunkowości jednostka sporządziła sprawozdanie finansowe. Wprowadzenie do sprawozdania finansowego jednostki ma na celu prezentować sytuację majątkową i finansową jednostki w jasny i rzetelny sposób stanowiąc jednocześnie „wizytówkę" jednostki oraz podstawę do zaprezentowanych danych liczbowych. Podmioty gospodarcze mają prawo sporządzać wprowadzenie do sprawozdania w dowolnej formie pamiętając jednocześnie o kryteriach, które narzuca im ustawodawca.

załącznik nr 4 do ustawy o rachunkowości